บทส่งท้ายปี 2555

ถึงวันนี้ก็เป็นเวลากว่า 1 ปีแล้ว  ที่ผมได้ทำบล็อคนี้ขึ้นมา ไม่น่าเชื่อว่าสามารถเขียนเล่าเรื่องราวมาได้กว่า 45 เรื่อง  ทั้งๆ ที่โดยพื้นฐานแล้วเป็นคนที่พูดไม่เก่ง  ชอบทำงานแบบเงียบๆ เสียมากกว่า  กว่าจะเขียนเสร็จเรื่องหนึ่งก็ใช้เวลานาน  ลบแล้วลบอีก  เท่าที่ผมดูจากสถิติแล้วก็มีเพื่อนๆ แวะเข้ามาอ่านมากอยู่พอสมควร  ดีใจอยู่ครับ

ผมอยากจะขอสรุปผลงานไวโอลินที่ผมทำแล้วเสร็จในปี 2555  ซึ่งผมทำได้ทั้งหมด 8 ตัว  มีหลายรูปแบบ  ทั้งแบบดั้งเดิม  และแบบแปลกๆ ที่ออกแบบสร้างขึ้นมาใหม่  ทุกตัวทำมือล้วนๆ เหนื่อยเอาการอยู่ครับ

ตัวแรก

ตัวที่ 2 Valentine

ตัวที่ 3 The Abalone

ตัวที่ 4 Red violin

ตัวที่ 5 ลูกทุ่ง

ตัวที่ 6

ตัวที่ 7 Valentine2

ตัวสุดท้ายแห่งปี

ทั้งหมดก็เป็นความพยายามที่ได้ทำขึ้นในช่วงปี 2555 จากจุดเริ่มต้นที่อยากทำในสิ่งที่รักที่ฝันใช้เวลาอยู่นับจนวันนี้ก็กว่า 3 ปี  น่าจะ 4 ปีแล้วเริ่มจำไม่ได้  ในชีวิตก็ยังไม่เคยทำอะไรที่ดูแล้วเป็นชิ้นเป็นอันในลักษณะนี้  ที่สำคัญผลงานจะยังอยู่ต่อไปแม้วันหนึ่งที่เราจากโลกนี้ไปแล้ว  แต่การที่จะได้มาถึงวันนี้ก็ต้องทุ่มเท แรงกาย แรงใจ กำลังทรัพย์ ให้ได้สิ่งที่ต้องการออกมา   เรียนรู้ลองผิดลองถูก  ผ่านการผิดพลาดล้มเหลวมาไม่รู้กี่ครั้ง ยอมรับว่ามีท้อบ้างในช่วงแรก  แต่ก็ไม่ได้หยุดหรือเลิกล้มความตั้งใจ  จนออกมาได้เป็นไวโอลินที่ต้องการ   และพัฒนาขึ้นมาถึงขั้นแปลกพิศดารตามประสาของคนช่างฝัน

ขอขอบคุณ ศรีภรรยาที่ให้โอกาสผมได้ทำในสิ่งที่ฝัน  ดูแลค่าใช่จ่ายในครอบครัวมาตลอด    คุณหมอมานะ  ที่ให้การสนับสนุน  คำปรึกษาช่วยชี้แนะและให้กำลังใจด้วยดีมาตลอด   คุณลุงน้ำชา  เป็นครูที่มาสร้างจุดเปลี่ยนแก้ไขจุดบกพร่อง จนพัฒนาต่อเนื่องถึงวันนีั  ผมขอขอบคุณจากใจครับ

คิดนอกกรอบไวโอลิน

หลังจากที่ใช้เวลาอยู่พักใหญ่ ล่าสุดก็สามารถสร้างสรรไวโอลินขึ้นมาอีก 3 ตัว ถือว่าเป็นแบบที่ไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน  คิดและพัฒนาปรับปรุงกันมาเรื่อย  จนออกมาเป็น 3 แบบ 3 สไตล์  เรียกว่าแปลกทั้งสามตัวก็ว่าได้  มากน้อยแตกต่างกันมีที่เหมือนกันคือ ทุกตัวถูกสร้างจากมือ  หยาดเหงื่อของคนคนเดียวกันครับ

ไม่ให้เป็นการเสียเวลา  ขอเริ่มต้นจากตัวนี้ก่อน  มีความพิศดารน้อยที่สุด ใกล้เคียงกับแบบดั้งเดิมมากที่สุด ผมพยายามลดเหลี่ยมมุมบริเวณ C-bout ให้เหลือน้อยที่สุด โค้งตัวซีมีความกว้างมากขึ้น  เพื่อให้การสาวคันชักทำได้ง่ายและสะดวกมากขึ้น  สำหรับมือใหม่การสาวคันชัก  หางม้าบางทีก็จะมาเกี่ยวติดบริเวณมุมๆ บางทีก็ทำให้หางม้าขาดได้  อันนี้ก็จะช่วยลดปัญหาได้เยอะ

ถัดมาก็เป็นช่องเสียงครับ  ออกแบบให้โค้งมนมากขึ้นให้เข้ากับส่วนแรกที่เล่าไว้  โดยรวมดูแล้วคล้ายเดิมแต่แปลกตา ให้อารมณ์ที่ต่างไปจากเดิม  ส่วนหัวแกะชื่อคนทำไว้  แผ่นหลังเป็นเมเปิลแผ่นเดียว ฝัง purfling ใต้ปุ่มคอโค้งเป็นรูปหัวใจ ฝังหมุดที่ปุ่มคอ 

ตัวนี้มีเจ้าของแล้ว  ผมตั้งใจสร้างให้กับหลานชายที่กำลังจะลืมตามาดูโลกช่วงกลางเดือนธันวาคม 55 ให้เข้าเติบโตไปพร้อมๆกัน วันหนึ่งเขาคงจะได้ใช้มันเป็นไวโอลินคู่ชีวิต

ตัวที่สอง  เป็นแบบที่ผมเคยสร้างมาแล้วครั้งหนึ่ง  ตัวนี้จะเหมือนกับเจ้า valentine ที่สร้างไว้ตั้งแต่ช่วงต้นปี  แต่มีเจ้าของรับไปดูแลแล้วเป็นพี่สาวผมเอง  ให้ไว้เป็นของขวัญวันเกิดที่ 4 ปีจะมีกับเขาซักครั้งหนึ่ง

ตัวนี้มีความต่างกันอยู่บ้าง  ด้านหน้าดูแล้วก็จะคล้ายกันมาก  ต้องกลับมาดูที่แผ่นหลังจะเห็นความแตกต่าง ผมได้สลักชื่อย่อ และตัวเลขปีที่สร้างขึ้นไว้ที่แผ่นหลังเลย  ดูเก๋ เท่ไม่ซ้ำใคร  เรียกว่าต้องให้มันยากเข้าไว้  จริงๆ มันก็มีสาเหตุครับ  ที่ต้องทำแบบนี้ก็เพราะว่าผมลืมติดชื่อยี่ห้อไว้ข้างใน  ครั้นจะเปิดไม้ออกมาติดชื่อ  ก็ไม่อยากจะทำ  แต่ถ้าไม่ใส่ก็ไม่รู้ที่มาที่ไป เผื่ออีก 50 ปีข้างหน้าผมจากโลกนี้ไป  มันไปอยู่ในมือใครเขาจะได้รู้ ว่ามันทำจากมือคนไทยนะ  ......... ตื่น ๆ เริ่มเพ้อฝันออกนอกเรื่องอีกแล้ว   พรุ่งนี้จะเอาอะไรกินยังไม่รู้เลย

สุดท้ายผมเลยตัดสินใจ สลักชื่อย่อ และปีที่สร้างไว้ที่แผ่นหลัง  น่าจะพอเพราะที่หัวได้สลักชื่อไว้แล้ว  เท่านี้ก็น่าจะพอค้นหาตัวตนคนทำได้แล้ว  คิดว่าคงซ้ำยากไม่มีไวโอลินโรงงานที่ไหนทำแบบนี้แน่นอน

ตัวสุดท้ายเลยดีกว่าครับ  ต้องบอกว่าแปลกพิศดารที่สุดที่เคยทำมาก็ว่าได้  รูปทรงได้รับการออกแบบขึ้นใหม่  ทรวดทรงองค์เอวคล้ายสวยงามที่มีเอวอ่อนช้อย รับกับช่วงไหล่ที่เรียวงาม แต่แฝงไว้ซึ่งความกลมกลืนเมื่อเทียบกับแบบดั้งเดิม

ช่องเสียงไม่ได้อยู่ที่ด้านหน้า  แต่ออกแบบให้อยู่ด้านข้างแทน  เป็นรูกลมๆ ข้างละ 7 ช่อง  รวมแล้วมีทั้งหมด 14 ช่องด้วยกัน  ให้เสียงกระจายออกไปรอบทิศทาง

สิ่งหนึ่งที่ผมชอบมากๆ ก็คือช่วงเอว  ด้วยความที่มันโค้งมน การสาวคันชักสามารถทำได้ดีมาก  ไม่มีอะไรติดขัดเลย  อีกจุดหนึ่งที่ด้านหน้าผมได้ทำ position ไว้ด้วยโดยฝังไม้ ebony ไว้บนแผ่นหน้าตรงตำแหน่งวางหย่อง  

ต่อมาการฝัง purfling ช่วงเอวเป็นไม้สีดำ  แต่ช่วงบนและล่างจะเป็นดำสลับขาว  ส่วนรายละเอียดอื่นๆ จัดเต็มมาไม่แพ้ตัวอื่นครับ  อธิบายอย่างไงก็คงไม่เท่าภาพภาพเดียวนะครับ  มาดูกันดีกว่า

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามชมนะครับ