ไวโอลินคันนีัได้รับแรงบันดาลใจจากกีตาร์โอเวชั่น ย้อนหลังไปประมาณ 1 ปี ระหว่างที่กำลังดูทีวีอยู่ จำไม่ได้ว่ารายการอะไรช่องอะไร แต่สาระอยู่ที่ว่าเป็นรายการเพลง ที่นักดนเตรีกำลังกีตาร์อยู่ กีตาร์ที่ใช้เล่นผมเห็นก็รู้ว่าเป็นกีตาร์โอเวชั่น เป็นกีตาร์หลังเต่าช่องเสียงหลายๆ ช่องออกแบบให้อยู่ด้านบน ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเพราะเราคงเห็นกันจนชินสำหรับนักดนตรีมืออาชีพ หรือสมัครเล่นที่มีฐานะก็สามารถหาซื้อมาเล่นเป็นเจ้าของได้ ด้วยคุณภาพความเป็นเอกลักษณ์ ความแปลกใหม่ของรูปทรงและวัสดุที่ใช้ผลิต แม้แต่ผมเองก็เคยคิดฝันว่าอยากเป็นเจ้าของกีตาร์โอเวชั่นซักตัว แม้จะเป็นรุ่นเล็กก็ยังดี แต่ความนึกฝันนั้นก็เลือนลางจางหายไปกับกาลเวลา ด้วยภาระหน้าที่และการงานทำให้ห่างเหินจนลืมเลือนไป
จากกีตาร์ที่เห็น อยู่ๆ ก็เกิดนึกอะไรขึ้นมาได้ ทำไมเราไม่ลองทำไวโอลินที่มีช่องเสียงอยู่ด้านบนบ้างนะ จากนั้นผมก็เฝ้าฝันว่าจะทำไวโอลินที่ว่านั้นให้ได้ คิดออกแบบช่องเสียงว่าควรเป็นอย่างไร ขนาดเท่าไหร่ ไว้ตรงไหนดี จนลืมนึกถึงอุปสรรคและข้อจำกัดบางอย่าง เมื่อกลางปี 2554 ผมได้โพสเรื่องราวของ Alternative ไว้บนบล็อคตัวเก่าของผม (ปัจจุบันได้ปิดทำการไปเรียบร้อยแล้ว) ตอนนั้นผมก็ยังไม่แน่ใจว่าจะสามารถสร้างออกมาได้สำเร็จ
ช่องเสียงที่ได้ออกแบบขึ้นมาใหม่ จากหลายสิบแบบที่คิดขึ้นมาสุดท้ายมาจบที่แบบที่เห็น
แผ่นหน้าที่ถูกทำออกมาแล้วเสร็จรอชิ้นส่วนอื่นๆ ที่จะมาประกอบเป็นไวโอลิน แต่ถูกวางทิ้งไว้ระยะหนึ่งเพราะมานึกได้ว่าแล้วเจ้า sound post จะใส่เข้าไปอย่างไง โอีว พระเจ้า มานึกเข้าใจตอนนี้เองว่า ทำไมไวโอลินจึงมีรูปทรงอย่างที่เห็นแบบนี้มาเป็นพัน ๆ ปีแล้ว
ช่วงกลางปี 54 ผมกลับสร้างมันต่อจนแล้วเสร็จ ใส่ purfling เว้ารูปหัวใจและหมุดตามแบบฉบับของผม แผ่นหลังเป็นไม้เมเปิลชิ้นเดียว
เป็นไวโอลินตัวแรกที่ทำหัวแบบเจาะ ต้นแบบของ Everest ที่สร้างตามขึ้นมาเป็นตัวที่ 2
ภาพถ่ายด้านหลัง
ฟิงเกอร์บอร์ด ทำจากไม้ชิงชันออกสีแดงอมน้ำตาล เป็นไวโอลินที่ผมชอบเล่นมากตัวหนึ่งเนื่องจากเสียงใสชัดเจน หวานนุ่มนวล ให้เสียงเบสที่กังวาล ปัจจุบันไวโอลินตัวนี้อยู่ในความดูแลของคุณหมอมานะ และมีชื่อว่า "ลูกแปลก"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น