มะค่า

มะค่าโมงเป็นไม้เนื้อแข็งสีออกน้ำตาลแก่ ผมเห็นเครื่องเรือนหลายอย่างทำจากไม้มะค่าโมง ปัจจุบันเท่่าที่ทราบในบ้านเราเรียกว่าหาได้ยาก ที่เห็นก็ส่วนใหญ่จะมาจากเพื่อนบ้านของเรา

ลักษณะของไม้มะค่าโมง สีน้ำตาลไหม้ แข็ง เสี้ยนหยาบกว่าเมื่อเทียบกับไม้เมเปิล ไม้ท่อนนี้เป็นไม้เก่าซึ่งเก็บมาประมาณ 30-40 ปีแล้ว  ผมได้รับมาจากแปะเง็ก (คุณลุงเง็ก) อดีตท่านเป็นช่างไม้ต่อกระบะรถสิบล้อสมัยก่อนซึ่งเดี๋ยวนี้จะเป็นเหล็กไปเกือบหมดแล้ว ปัจจุบันแปะเง็กอายุ 83 แล้ว  แต่ก็ยังแข็งแรงยังทำงานไม้ ทำเฟอร์นิเจอร์ให้ลูกหลานได้ แม้สายตาจะฝ้าฟางไปบ้าง 

ลักษณะของไม้มะค่าโมงเปรียบเทียบกับไม้เมเปิล  สีที่แตกต่างกันอย่างชัดเจน เนื้อไม้เมเปิลจะละเอียดกว่าไม้มะค่าโมง  ผมได้ลองเอาไม้มะค่ามาทำเป็นแผ่นหลังของไวโอลิน แทนไม้เมเปิลตามแบบฉบับเดิม

นี่คือไวโอลินที่ทำจากไม้มะค่า ผมยังไม่ได้ตั้งชื่ออย่างเป็นทางการ เรียกน้องมะค่าไปก่อน แผ่นหน้าสร้างจากไม้สน  ฟิงเกอร์บอร์ดจากไม้ชิงชัน ที่สีออกน้ำตาลเข้มเช่นกัน

ไม้แผ่นหลังเป็นไม้มะค่าชิ้นเดียว  เมื่อผ่านการวานิชทำให้สียิ่งเข้มยิ่งขึ้น  

ตลอดแนวขอบผมฝังไม้เมเปิลสีขาวไว้  เพื่อตัดให้ดูเด่นขึ้น  บริเวณปุ่มคอฝังหมุดไม้เมเปิลไว้เช่นกันแต่ดูแล้วอาจไม่ค่อยชัดนัก

Fitting  เป็นไม้พุทรา หางปลาแบบโค้งมน ฝังเปลือกหอยไว้  ติดตั้งตัวปรับละเอียดไว้ทุกสาย  เพื่อให้ตั้งสายได้ง่ายขึ้น

ครั้งนี้ถือเป็นโอกาสดี น้องลาริซ่า ( Larisa Spitzer) ได้ทดสอบเสียงเปรียบเทียบกับไวโอลินทั่วไปแล้วจะมีเสียงเป็นอย่างไร  ต้องขอขอบคุณน้องลาริซ่าอีกครั้งครับ